Naypyidaw-pile of bones

WHISPERING HOUSE TO HOUSE IN BURMA

"Mandalay"-for a Yatanarbon fire - "Pile of Ashes".

"Yangon"-for city trees fell by the cyclone Nargis-"Pile of Logs".

"Naypyidaw"-generals' new capital-"Pile of bones".

Aung Way

အျပည့္အစုံသို ့>>>

<<<အက်ဥ္းခ်ဳပ္သို ့

မုန္တုိင္းမွနိုးထျခင္း (Nargis ကာတြန္းျပပဲြ-ရန္ကုန္)

အျပည့္အစုံသို ့>>>

<<<အက်ဥ္းခ်ဳပ္သို ့

ေမြးေန ့၅၄

ေမြးေန ့လက္ေဆာင္
(ေအာင္ေဝး)

ဒီဇူလိုင္လ(၂၃)ရက္ေန ့မွာ၊ သိဟ္ရာသီဖြား၊ (၅၄)ခုသားဟာ
အသက္ (၅၄) နွစ္ျပည့္ပါတယ္။

ေမြးေန႔မွာ
မိတ္ေဆြ (၅၄)ေယာက္ကို ကဗ်ာ (၅၄) ပုဒ္ေဝမယ္။

ေမြးေန႔မွာ
ရန္သူ (၅၄) ေယာက္ကို က်ည္ဆန္ (၅၄) ေတာင့္ေျခြမယ္။

ေမြးေန႔မွာ
အေမရိကန္ မဲေဆာက္လို႔ေခၚတဲ့ ဖို႔ဝိန္းျမိဳ ့ကိုသြားမယ္။

ေမြးေန႔မွာ
ကိုယ္စုိက္ထားတဲ့ ငရုတ္ပင္ (၇) ပင္ကို ေပါင္းသင္ေျမဆြမယ္။

ေမြးေန႔မွာ
လြတ္လပ္တဲ့ အာရွအသံအတြက္ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ေရးမယ္။

ေမြးေန႔မွာ
ဒုတိယနိုင္ငံက ရဲေဘာ္ေတြဆီ ဖုန္းဆက္မယ္။

ေမြးေန႔မွာ
ကမၻာၾကီးျငိမ္းခ်မ္းဖို ့ခ်ိဳးျဖဴငွက္ေတြလြတ္မယ္။

ေမြးေန႔မွာ
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ဆုေတာင္းမယ္။

ေမြးေန႔မွာ
ဒုကၡသည္အခ်င္းခ်င္းအတြက္ ေကာင္းမွဳတစ္ခုလုပ္မယ္။

ေမြးေန႔မွာ
တမလြန္က ထူးအိမ္သင္ဆီ အီးေမးလ္ပို ့မယ္။

ေမြးေန႔မွာ
ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးရဲ့ ငါးေရာင္ျခယ္အလံကို အေလးျပဳမယ္။

ေမြးေန႔မွာ
တတိယနိုင္ငံကလူေတြကို ကိုယ့္နုိင္ငံအေၾကာင္းေျပာျပမယ္။

ေမြးေန႔မွာ
နအဖစစ္အာဏာရွင္စနစ္ က်ဆုံးပါေစလုိ ့ေၾကြးေၾကာ္မယ္။

ေမြးေန႔မွာ
ေအဝမ္းဆရာညွာရဲ့ ျပည္ေတာ္ဝင္သီခ်င္းဆိုမယ္။

ေမြးေန႔မွာ
ရန္ကုန္က ေလထန္ကုန္းကိုလည္းလြမ္းမယ္၊ မဲေဆာက္ကေဒါင္းရင္ျပင္ကိုလည္းလြမ္းမယ္။

ေမြးေန႔မွာ
ခ်စ္သူအတြက္ အိပ္မက္လွလွကေလးတစ္ခုမက္မယ္။

ေမြးေန႔မွာ
သားေတြကို သတိရစိတ္နဲ ့ရွဥ့္ညိုေလးေတြ ထိုင္ၾကည့္မယ္။

ေမြးေန႔မွာ
ျမန္မာလိုေျပာမယ္၊ ျမန္မာလိုေနမယ္၊ ျမန္မာစာဖတ္မယ္။

ေမြးေန႔မွာ
ေမြးေန႔ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေသေန႔အေၾကာင္းမစဥ္းစားေတာ့ပါဘူး။

ဒါပါပဲ၊ မစ္ရွီဂန္ေရာက္ ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ဟာ၊ မိစၦာကိုရင္ဆိုင္ဖို ့
(၅၄)ခုေျမာက္ ရဲတိုက္ကို (၅၄)နွစ္ျပည့္ေမြးေန႔မွာတည္ေဆာက္လိုက္ပါတယ္။

နတ္လူသာဓုေခၚေစေသာ္။ ။

(ဇူလိုင္၂၂-၂၀၀၈)

အျပည့္အစုံသို ့>>>

<<<အက်ဥ္းခ်ဳပ္သို ့

1990 ေရြးေကာက္ပဲြအတည္ျပဳေရး တို ့အေရး

အျပည့္အစုံသို ့>>>

<<<အက်ဥ္းခ်ဳပ္သို ့

မစ္ရီွဂန္က ကဗ်ာတစ္ပုဒ္

မမခင္ဦးစံပယ္သို ့တမ္းခ်င္း
(ေအာင္ေဝး)

မမခင္ဦးစံပယ္ေရ
ဒီအခ်ိန္ဟာဆမၼားေပါ့။
ဒီမွာ
ေပါင္ျဖဴျဖဴ ေပါင္ညိုညို ေပါင္မည္းမည္း
ေရွာ့ပင္တိုေတြ
လမ္းသလားတဲ့ ရာသီ
လာျပီ။
ေခတ္ၾကီးက ေရွ ့ကိုတဟုန္ထုိးတို(တို)တက္ေနတာပါ
စကတ္ေတြလည္းေပါင္ရင္းကပ္ကုန္ျပီ။
ဒါဆမၼားေလ
အေမရိကားမွာေတာ့
ဒြန္နာဆမၼားလည္းေခတ္မကုန္ေသးဘူး။
ကၽြန္ေတာ္တို ့ရဲ့ေဒၚမာမာေအး
ေခတ္မကုန္သလိုေပါ့။
ကၽြန္ေတာ္ဒြန္နာဆမၼားၾကိဳက္တယ္
ဆိုဖိယာေလာရင့္ၾကိဳက္တယ္
ခင္သန္းနုၾကိဳက္တယ္
စိုင္းထီးဆိုင္နဲ ့ခုိင္ထူးၾကိဳက္တယ္။

အနုပဋိေလာမၾကိဳက္တယ္
ယင္အန္းမိန္ ့ခြန္းၾကိဳက္တယ္။
ကၽြန္ေတာ္က အေဟာင္းၾကိဳက္သူ
ဂႏၳဝင္ေတြကို ၾကိဳက္တယ္ေလ။
ဒါေပမဲ့ မမခင္ဦးစံပယ္ရယ္
ကၽြန္ေတာ္ေခတ္ေနာက္ျပန္ဆဲြသူမဟုတ္ပါဘူး။
အစုိးရေဟာင္းကို ကၽြန္ေတာ္မၾကိဳက္ဘူး
အစိုးရသစ္လုိခ်င္တယ္။
စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ကၽြန္ေတာ္မၾကိဳက္ဘူး
ဒီမိုကေရစီနဲ ့လူ႔အခြင့္အေရးလိုခ်င္တယ္။
စစ္အာဏရွင္စနစ္က
ေဟာင္းေနတာၾကာျပီ။
ဒီမိုကေရစီနဲ႔လူ႔အခြင့္အေရးက
အသစ္ေပါ့။
ကၽြန္ေတာ္အေဟာင္းၾကိဳက္ေပမဲ့
အသစ္ေတြကိုၾကိဳဆိုပါတယ္။
ေက်ာ္ကိုကိုတို ့မ်ိဳးဆက္သစ္ကို
ကၽြန္ေတာ္ၾကိဳဆိုတယ္။
ျခြင္းခ်က္ေတာ့ရွိမယ္ မမခင္ဦးစံပယ္
အသစ္ဆိုေပမဲ့
အာဏာရွင္အသစ္ကို မၾကိဳက္ဘူး။
နအဖဖဲြ ့စည္းပုံအသစ္ကိုမၾကိဳက္သလို
ခြန္ဥကၠာဖက္ဒရယ္ဖြဲ ့စည္းပုံအသစ္ကိုလည္းမၾကိဳက္ဘူး။
မမခင္ဦးစံပယ္ရယ္
စစ္အာဏာရွင္စနစ္ျဖဳတ္ခ်ေရးဆိုတာ
၄၆နွစ္တိုင္ခဲ့ေပမဲ့
မေဟာင္းေသးတဲ့ ဂႏၳဝင္တိုက္ပဲြ
တိုးတက္ေနဆဲ သစ္လြင္ေနဆဲ။
ကၽြန္ေတာ္ ၇၆ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေဟာင္း
ကၽြန္ေတာ္ ကဗ်ာဆရာေဟာင္း။
ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္
ျပည္သူ ့အာဏာသစ္ကို ေမွ်ာ္ေနတယ္။
အသစ္ကိုေမွ်ာ္ရတာ
ရင္ေတာ့ပူလွပါတယ္။
ဒီေခတ္မွာ
ဒီလိုျဖစ္မယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္သိျပီးသား။
အုိ မမခင္ဦးစံပယ္ရဲ့
မစ္ရီွဂန္ေႏြကပူလို ့မဟုတ္
ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲ
နာဂစ္အလြန္ေပါက္ကဲြမယ့္
မီးေတာင္အသစ္တစ္လုံး
ျမဳံေနတုန္းပဲေလ။ ။

(၁ ဇူလိုင္ ၂၀၀၈)

အျပည့္အစုံသို ့>>>

<<<အက်ဥ္းခ်ဳပ္သို ့

ကၽြန္ေတာ့္ကဗ်ာ

စဥ္းစားရင္း ေခါင္းစားမိတယ္
(စစ္နုိုင္မင္း)

တစ္ေန ့တစ္ေန ့
အခ်ိန္ေတြကုန္
စဥ္းစားရင္း ထမင္းစားရင္း
ဒီေန ့နဲ ့ မနက္ျဖန္အတြက္
စဥ္းစားျခင္း ေခါင္းစားရင္းနဲ ့
ဒီတစ္ပတ္နဲ ့ ေနာက္တစ္ပတ္
စဥ္းစားျခင္း ေခါင္းစားရင္းနဲ ့
ဒီလနဲ ့ ေနာက္လ
စဥ္းစားျခင္း ေခါင္းစားရင္းနဲ ့
ဒီနွစ္နဲ ့ ေနာင္နွစ္
စဥ္းစားျခင္း ေခါင္းစားရင္းနဲ ့
အတိတ္၊ ပစၥဳပၸန္နဲ ့ အနာဂတ္အတြက္
စဥ္းစားျခင္း ေခါင္းစားရင္းနဲ ့
အေတြးေတြေျခာက္တယ္
အရွပ္ထုပ္ေတြကို မစဥ္းစားခ်င္
အေတြးထဲကို ေရာက္လာတဲ့
ေယာင္ခ်ာခ်ာအေတြး
စဥ္းစားရင္း ေခါင္းစားမိတယ္
အခ်ိန္တိုင္း အခ်ိန္ေတြအတြက္
စဥ္းစားရင္း ေခါင္းစားမိတယ္
အေတြးေလးတစ္ခု စဥ္းစားလုိ ့မရ
ဒီေန ့လား မေန ့ကလားဆိုတာ
စဥ္းစားရင္း ေခါင္းစားမိတယ္
ငယ္စဥ္ ယခုအခ်ိန္ခါမွာ
ပညာေတြသင္ျပီး
ဆန္းသစ္တဲ့ အေတြးေခၚသစ္ေတြနဲ ့
တီထြင္နိင္ဖို ့လိုအပ္ေန
ေခါင္းစားမယ့္ အေတြးေတြကို
မေတြးေတာဘဲ
ေနတာေကာင္းမယ္။ ။

အျပည့္အစုံသို ့>>>

<<<အက်ဥ္းခ်ဳပ္သို ့

ေက်ာင္းသားေခါင္ေဆာင္ကိုကုိၾကီး

ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲအတြက္ အားေဆးတစ္ခြက္

(သို႔မဟုတ္)

၈၈မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကိုကိုႀကီး ဒုတိယအၾကိမ္ အဖမ္းမခံရမီ ၂၆ စက္တင္ဘာ ၂၀၀၆တြင္ေျပာၾကားခဲ့ေသာ စကားမ်ား


“ကြၽန္ေတာ္တို႔ သက္ရွိထင္ရွား မရွိေတာ့ရင္ေတာင္မွ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ယံုၾကည္မႈေတြနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ စိတ္ေစတနာေတြဟာ ဧရာ၀တီ ျမစ္႐ိုးတစ္ေလွ်ာက္၊ ႐ိုးမႀကီး တစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ ျပန္႔ႏွံ႔ၿပီးေတာ့ သက္၀င္ေနလိမ့္မယ္၊ တည္ရွိေနလိမ့္မယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ယံုၾကည္ထားၿပီးသား …”


ကိုကိုႀကီးတို႔ကို စက္တင္ဘာ ၂၇ ရက္ေန႔က ဖမ္းသြားၿပီးေတာ့ ႏွစ္ပတ္ေလာက္ အၾကာမွာ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က ကိုကိုႀကီးနဲ႔ ေျပာထားတာေတြကို အီးေမးလ္နဲ႔ ပို႔ေပးလိုက္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ဖတ္ဖို႔ ပို႔လိုက္တာ ျဖစ္ေပမယ့္ အားလံုးအတြက္ ေဖာ္ျပခ်င္တဲ့အတြက္ ေဖာ္ျပခြင့္ ေတာင္းလိုက္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီအင္တာဗ်ဴးဟာ ဘယ္သူက ဘယ္ေနရာမွာ ျပဳလုပ္တယ္ဆိုတာကို မသိရသလို ကြၽန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းဆီကို ဘယ္လိုေရာက္လာသလဲ ဆိုတာလည္း မသိပါဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ တစ္စံုတစ္ရာ မွားယြင္းမႈရွိရင္ ဘားမားတူေဒးမွာသာ အျပစ္ရွိပါေၾကာင္းနဲ႔ ဒီသတင္းဟာ စိတ္ခ်ရတဲ့ သတင္းရပ္ကြက္က ရရွိတယ္လို႔ပဲ ေျပာပါရေစခင္ဗ်ာ။ ကိုကိုႀကီး ဘာေတြေျပာထားခဲ့သလဲ ဖတ္ၾကည့္ရေအာင္ပါ။

အခုတေလာမွာေပါ့ေလ။ ကိုကိုႀကီးတို႔ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသားအဖြဲ႔နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ သတင္းစာထဲမွာ ဆက္တိုက္ဆိုသလို စြပ္စြဲတာေတြ၊ တိုက္ခိုက္တာေတြ ေတာက္ေလွ်ာက္ ေတြ႔ေနရပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ တခ်ဳိ႔ကလည္း စိုးရိမ္တာေတြ ရွိတယ္ေပါ့ေလ။ ကိုကိုႀကီးတို႔ကို မၾကာခင္မွာ ဖမ္းဆီးတာေတြ၊ အေရးယူတာေတြမ်ား ျဖစ္လာမလား ဆိုၿပီးေတာ့ စိုးရိမ္ၾကတာေတြ ရွိပါတယ္။ အဲ့ဒါေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ကိုကိုႀကီးရဲ႕ အျမင္ေလး သိပါရေစ။

ကြၽန္ေတာ္တို႔အေနနဲ႔ ဖမ္းဆီးတာေတြ၊ အေရးယူတာေတြ ဆိုတာက အထူးအဆန္းေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ကိုယ္တိုင္လည္း ေထာင္ထဲမွာ ၁၄ ၊ ၅ ႏွစ္ ေနခဲ့ရၿပီးၿပီ။ ေထာင္ထဲမွာ ဘယ္လိုေနရထိုင္ရမယ္ ဆိုတာလည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ အကြၽမ္းတ၀င္ ျဖစ္ၿပီးသားပါ။ တစ္ခုပဲ၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔က အဖမ္းခံရမွာ မေၾကာက္ဖူး၊ အလုပ္မလုပ္ႏိုင္မွာပဲ စိုးတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔က အက်ဥ္းက်ေနတဲ့ဘ၀၊ လြတ္လပ္မႈ ဆိတ္သုဥ္းေနတဲ့ ဘ၀မွာ လူငယ္ဘ၀တစ္ခုလံုး ေပးဆပ္ခဲ့ရတဲ့ အခါက်ေတာ့ လြတ္လပ္မႈရဲ႕ တန္ဖိုးကို တျခားသူေတြထက္ ပိုၿပီးေတာ့လည္း သိတယ္၊ ပိုၿပီးေတာ့လည္း ခံစားႏိုင္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဟာ လြတ္လပ္မႈကို ျမတ္ႏို္းပါလ်က္နဲ႔ ဘာ့ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဟာ ဒီလိုမ်ဳိး အဖမ္းဆီးခံရမယ့္ အခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံရမယ့္ အလုပ္မ်ဳိးကို လုပ္ေနသလဲဆိုေတာ့ သန္း ၅၀ေက်ာ္ ျပည္သူေတြ ေၾကာက္ေၾကာက္႐ြံ႕႐ြံ႕နဲ႔ ထိတ္ထိတ္လန္႔လန္႔နဲ႔ ေနေနရေနတဲ့ ဘ၀ေတြကေန လြတ္ေျမာက္ဖို႔အတြက္၊ လြတ္လပ္တဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ ဘ၀ေတြ ခံစားႏိုင္ဖို႔အတြက္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ တစ္ဦးခ်င္းရဲ႕ လြတ္လပ္မႈေတြကို ေပးဆပ္ပစ္မယ္၊ စေတးပစ္မယ္လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ပိုင္းျဖတ္ၿပီးသား ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ လုပ္ကတည္းက ကမူးရွဴးထိုးနဲ႔ ဖမ္းသြားပေလ့ေစ၊ ဖမ္းရင္ ဖမ္းသြားပေလ့ေစ ဆိုၿပီးေတာ့ မ်က္ကန္းေတာတိုး လုပ္ေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ၁၄၊ ၅ ႏွစ္ ေထာင္ထဲမွာ အက်ဥ္းက်ေနတဲ့ ကာလေတြ အတြင္းမွာလည္းပဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အေလးအနက္ စဥ္းစားပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံကို ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ ျဖစ္ေပၚေျပာင္းလဲသြားေအာင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဘယ္လိုႀကိဳးပမ္းၾကမလဲ၊ ဘယ္လို ခ်ဥ္းကပ္ၾကမလဲလို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေထာင္ထဲမွာကတည္းက၊ အက်ဥ္းက်ေနတဲ့ ဘ၀မွာကတည္းက ကြၽန္ေတာ္တို႔ အေလးအနက္ စဥ္းစားပါတယ္။

ဒါ့ေၾကာင့္လည္းပဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျပန္ထြက္လာတဲ့ အခ်ိန္ကစၿပီးေတာ့ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးကို အေရးတႀကီး ေဆာင္ရြက္ၾကဖို႔၊ ဒါဟာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာ ျဖစ္ေနတဲ့ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး၊ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး အက်ပ္အတည္းအားလံုး၊ ဒုကၡသုကၡအားလံုးရဲ႕ အေျခခံဇစ္ျမစ္ဟာ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးပဲလို႔ ေလးေလးနက္နက္ကို ခံယူတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ လြတ္လာကတည္းက ကြၽန္ေတာ္အပါအ၀င္ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ေတြ အကုန္လံုးက တိုင္ပင္ထားသလိုပဲ တညီတၫြတ္တည္း ဒါကို ေရငတ္သလို တစာစာ ေတာင္းလာခဲ့တာပါ။ တိုက္တြန္းလာခဲ့တာပါ။ အခုအခ်ိန္ထိပါပဲ။

အဲ့ဒီေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ေစတနာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံသားေတြ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ ျဖစ္ထြန္းတိုးတက္ ေစခ်င္တဲ့ ေစတနာ အဲ့ဒီအထဲမွာ ႏိုင္ငံသားဆိုလို႔ ကိုယ့္ကို ေထာက္ခံတဲ့သူေတြ ကိုယ့္ကို အားေပးတဲ့သူေတြ သက္သက္ကိုပဲ ေျပာေနတာ မဟုတ္ဘူး။ တပ္မေတာ္သားေတြ၊ တပ္မေတာ္သား မိသားစုေတြ၊ အရာထမ္း အမႈထမ္းေတြ၊ ေနာက္ဆံုး ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်ပစ္လိုက္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြအားလံုး အက်ဳံး၀င္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ခံစားေစခ်င္တဲ့ လြတ္လပ္ျခင္း၊ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္း အရသာကို ခံစားေစခ်င္တဲ့ သူေတြထဲမွာ သူ႔လူ ကိုယ့္လူမခြဲဘူး၊ အားလံုး အသီးသီး ညီတူမွ်တူ ခံစားေစခ်င္တယ္။ ဒါ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေစတနာပဲ။

အဲ့ဒီအတြက္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႀကိဳးပမ္းေဆာင္႐ြက္ရင္းနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အဖမ္းခံသြားရလည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးပဲ အဖမ္းခံပစ္လိုက္မွာပဲ။ အဲ့ဒီေတာ့ လူကို ဖမ္းလို႔ရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕စိတ္၀ိညာဥ္ေတြ၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ယံုၾကည္မႈေတြကိုေတာ့ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားလို႔ မရဘူး၊ သတ္ျဖတ္ပစ္လို႔ မရဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ သက္ရွိထင္ရွား မရွိေတာ့ရင္ေတာင္မွ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ယံုၾကည္မႈေတြနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ စိတ္ေစတနာေတြဟာ ဧရာ၀တီ ျမစ္႐ိုးတစ္ေလွ်ာက္၊ ႐ိုးမႀကီး တစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ ျပန္႔ႏွံ႔ၿပီးေတာ့ သက္၀င္ေနလိမ့္မယ္၊ တည္ရွိေနလိမ့္မယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ယံုၾကည္ထားၿပီးသား …

အဲ့ဒီေတာ့ … တကယ္လို႔ အဖမ္းခံရရင္လည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႔ ရင္ဆိုင္သြားမွာပါ။ အဲ့သလို ၾကံဳလာရတဲ့ အခါမ်ဳိးမွာလည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို တရားခံတေယာက္လို စစ္ေမးတာမ်ဳိးကိုလည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ လက္ခံမွာ မဟုတ္ဘူး၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုယ္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ အခန္းက႑ကို ရွင္းရွင္းပဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေျပာမယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဟာ အက်ဳိးေဆာင္ေတြ တနည္းအားျဖင့္ ေရွ႕ေနေတြ၊

ျပည္သူေတြရဲ႕ ခံစားေနရတဲ့ ေ၀ဒနာေတြကို၊ ခံစားေနရတဲ့ အခက္အခဲေတြကို သူတို႔ကိုယ္စား ကြၽန္ေတာ္တို႔က အက်ဳိးေဆာင္ေပးေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ၊ အဲ့ဒီေတာ့ ေရွ႕ေနကို တရားခံလို စစ္ေမးတာမ်ဳိးကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ လက္ခံမွာ မဟုတ္ဘူး။

ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ စိတ္ကူး၊ စိတ္သန္းေတြ တိုင္းျပည္ကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ ေစတနာေတြနဲ႔ ပတ္သတ္လို႔ ေဆြးေႏြးခြင့္ရခဲ့ရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေဆြးေႏြးမယ္။ အဲ့သလိုမွ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို စာရြက္တစ္ရြက္နဲ႔ ေဘာလ္ပင္တစ္ေခ်ာင္း ဘယ္ကရသလဲ၊ ဘယ္လိုလုပ္သလဲ ဆိုတာမ်ဳိးကို ကေလးကလား ကိစၥမ်ဳိးကို ကြၽန္ေတာ္တို႔က တရားခံပံုစံမ်ဳိးနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အစစ္ေမးခံမွာ မဟုတ္ဘူး။ အဲ့ဒါေတြကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေျဖၾကားေနမွာလည္း မဟုတ္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဟာ အင္မတန္ ႀကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္တဲ့ တစ္မ်ဳိးသားလံုး ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႀကိဳးပမ္းေနတာ ေဆာင္႐ြက္ေနတာ၊ အဲ့ဒီအတြက္ နိုင္ငံေရးအရ အေရးပါတဲ့ သူေတြ၊ အဖြဲ႔အစည္းေတြအားလံုး ဒီအမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး ျဖစ္စဥ္မွာ ပါ၀င္လာႏိုင္ဖို႔အတြက္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႀကိဳးစားမွာပဲ။ စိတ္ရွည္လက္ရွည္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႀကိဳးစားမွာပဲ။

ကြၽန္ေတာ္တို႔တင္ မဟုတ္ဘူး၊ ဘက္အသီသီးက ပုဂၢိဳလ္အားလံုးလည္း စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ သေဘာထားႀကီးႀကီးနဲ႔ အားလံုးကို ထိေတြ႔ ေဆြးေႏြးႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖို႔ကိုလည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ ထပ္ခါတလဲလဲ တိုက္တြန္းေနတယ္။ တစ္ခုပဲရွိတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံေရးယုံၾကည္ခ်က္က ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ျဖစ္ေပၚတိုးတက္ေရးအတြက္ အၾကမ္းမဖက္၊ အႏုနည္းနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့နည္းနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာကို ေျဖရွင္းမယ္ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႔ အဓိ႒ာန္ပဲ။ သႏိၷ႒ာန္ပဲ။ အဲ့ဒီေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဟာ လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔အစည္းေတြ၊ လက္နက္ကိုင္လမ္းစဥ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ဟာေတြကိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔အေနနဲ႔ ဘယ္ေတာ့မွလည္း လုပ္မွာမဟုတ္ဘူး၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာ ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့နည္းနဲ႔ ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္တဲ့ အခြင့္အလမ္း မွန္သမွ်ကိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အသံုးခ်သြားမွာ ျဖစ္တယ္။

အဲ့ေတာ့ ဒီေနရာမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျပည္သူေတြနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အပိုင္းလည္းရွိတယ္။ ျပည္သူေတြအေနနဲ႔ ႏိုင္ငံေရး ျပႆနာဟာ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြနဲ႔ပဲ ဆိုင္တယ္။ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြနဲ႔ပဲ ဆိုင္တယ္ဆိုတဲ့ အယူအဆမ်ဳိးနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကို ေျပာင္းလဲဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ တစ္ဦးခ်င္းက ကိုယ့္ကုိယ္ကိုယ္ ငါ့မွာလည္း တာ၀န္ရွိတယ္။ ငါတတ္ႏိုင္တဲ့ အပိုင္းကေန ငါေဆာင္႐ြက္ျပမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ႏွလံုးမ်ဳိး ေမြးျမဴႏိုင္မွ၊ ဒီလိုစိတ္အခံမ်ဳိး ထားႏိုင္မွ ကြၽန္ေတာ္တို႔ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း တစ္ခုလံုး လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္နဲ႔ ျဖစ္ေပၚေျပာင္းလဲႏိုင္မယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ေျပာခ်င္တယ္။

ဒီေနရာမွာ ကိုကိုႀကီးက ျပည္သူေတြပါ၀င္ဖို႔ အပိုင္းကို ေျပာတယ္။ ျပည္သူေတြအေနနဲ႔က စား၀တ္ေနေရး အက်ပ္အတည္းေတြက တစ္မ်ဳိး၊ ေန႔စဥ္႐ုန္းကန္ရ လႈပ္ရွားရတာေတြနဲ႔ အဲ … တစ္ဖက္ကလည္းပဲ ဟိုလူေၾကာက္ရ၊ ဒီလူေၾကာက္ရနဲ႔ အထိတ္ထိတ္ အလန္႔လန္႔နဲ႔ ေနေနရတဲ့ ဘ၀မ်ဳိးေတြမွာ ျပည္သူေတြ ပါ၀င္ဖို႔ဆိုတာ၊ ဘယ္လို ပါ၀င္ေဆာင္႐ြက္ရမလဲ၊ အဲ့ဒါေလးေတာ့ တိတိက်က် ျပည္သူေတြလည္း သိသြားေအာင္ေပါ့ေလ ေျပာျပႏိုင္လို႔ရွိရင္ ကိုကိုႀကီးအေနနဲ႔ ေျပာျပေပးပါ။

ကြၽန္ေတာ့္အျမင္မွာေတာ့ ျပည္သူဆိုတာ ျပည္သူပဲ။ ႏိုင္ငံေရးသမား မဟုတ္ဘူး၊ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြလိုမ်ဳိး အယူ၀ါဒဆိုင္ရာေတြ၊ သီအိုရီေတြ အဲ့ဒါေတြသိမွ ႏိုင္ငံေရးလုပ္လို႔ရတယ္ ဆိုတာလည္း မဟုတ္ဘူး၊ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြလို တခါတည္း တစ္သက္လံုးပဲ ေထာင္ထဲေနရေနရ၊ အငတ္ငတ္ အျပတ္ျပတ္နဲ႔ သူ႔ဘ၀တစ္ခုလံုး ႏိုင္ငံေရးထဲမွာပဲ ျမဳပ္ႏွံထားတယ္ ဆိုတာလည္း ျပည္သူေတြအေနနဲ႔ လိုက္မလုပ္ႏိုင္ဘူး၊ ဒါ သဘာ၀ပဲ။

ျပည္သူဆိုတာက သူ႔တစ္ဦးခ်င္းရဲ႔ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္တဲ႔ အကန္႔အသတ္ ရွိတယ္။ သူ႔မွာ မိသားစုနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ တာ၀န္ရွိတယ္။ သူ႔ရပ္ကြက္၊ ရပ္႐ြာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ တာ၀န္ရွိတယ္။ အဲ့ဒီေတာ့ ႏိုင္ငံေရးသမားနဲ႔ ထပ္တူေတာ့ ျပည္သူက လိုက္မလုပ္ႏိုင္ဘူး၊ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ ေတြးသလိုလည္း ရႈပ္ရႈပ္ေထြးေထြးေတြ မေတြးႏိုင္ဘူး။ ျပည္သူေတြအေနနဲ႔ ေတြးႏိုင္တဲ့အပိုင္း လုပ္္ႏိုင္တဲ့ အပိုင္းကေတာ့ ႐ိုးစင္းပါတယ္။ အဓိကက ျပည္သူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အဓိက သူေန႔စဥ္ ေျဖရွင္းေနရတဲ႔ စား၀တ္ေနေရး ျပႆနာ။ အဲ့ဒီေတာ့ စား၀တ္ေနေရးျပႆနာ ေျဖရွင္းေရးနဲ႔ မလြဲမေရွာင္သာ ဒီအာဏာပိုင္ အဖြဲ႔အစည္းေတြနဲ႔ ထိစပ္ႏိုင္ရမယ္၊ ပတ္သက္ႏိုင္ရမယ္။ အဲ့ဒီအခါက်ေတာ့မွ ဘာကိစၥပဲ လုပ္လုပ္၊ စီပြားေရးလုပ္ငန္းတစ္ခုခု လုပ္ၿပီဆိုရင္ သက္ဆိုင္ရာ အဖြဲ႔အစည္းေတြကို ေပးရ၊ ကမ္းရ၊ ဟိုကေနၿပီးေတာ့ ျဖတ္ပိုင္းလာလည္း ျဖတ္ရ၊ မလွဴခ်င္လည္း လွဴရ၊ စသျဖင့္ ရင္ဆိုင္ေနရတာေတြ ရွိတယ္။ ဆိုေတာ့ အဲ့ဒါေတြကို မေက်နပ္ဘဲနဲ႔လည္း ေအာင့္သီးေအာင့္သက္ ေပးေနရတယ္။ အဲ့ဒါ ဘာလဲဆိုေတာ့ အဓိက ေၾကာက္လို႔ပဲ။

အဲ့ဒီေၾကာက္တာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ေသခ်ာျပန္ၿပီး ေလ့လာဖို႔လိုမယ္။ ျပန္ၿပီး ဆန္းစစ္ဖို႔လိုမယ္။ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ လုပ္ေနတာကို ဂဃနဏ မသိရင္ေတာင္မွ ဒီလူေတြ အနစ္နာခံၿပီး လုပ္ေနတယ္။ သူတို႔ မလုပ္ရဲတာေတြ လုပ္ေနတယ္ ဆိုၿပီးေတာ့ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ေထာက္ခံၾကတာေတြ ရွိတယ္။ တခ်ဳိ႕လည္း တဆင့္စကားနဲ႔ လွမ္းၿပီးေတာ့ ခ်ီးက်ဴးၾကတာ၊ အားေပးၾကတာေတြရွိတယ္။ သို႔ေသာ္ သူတို႔ကေတာ့ မလုပ္ရဲဘူး၊ ေနာက္တခါ ႏိုင္ငံေရးသမားနဲ႔ သြားစကားေျပာရင္ သူနဲ႔ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ဆက္ဆံလို႔ရွိရင္ အႏၱရာယ္ရွိတယ္ ဆိုတဲ့အသိ၊ အဲ့ဒါႀကီးကလည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျပည္သူေတြၾကားထဲမွာ ၿခိမ္းေျခာက္ေနတယ္။ အဲ့ဒီေတာ့ ႏိုင္ငံေရးကိုေတာ့ ေထာက္ခံတယ္။ ႏိုင္ငံေရးသမားေတာ့ မဆက္ဆံရဲဘူး၊ ဆိုေတာ့ ဒါလည္း မဟုတ္ေသးဘူး။

ႏိုင္ငံေရးသမားဆိုတာက ျပည္သူေတြနဲ႔ မထိစပ္လို႔ မရဘူး၊ ျပည္သူေတြရဲ႕ ေထာက္ခံမႈ မရဘူးဆိုရင္ ဘာမွလုပ္လို႔မရဘူး။ အဲ့ဒီေတာ့ ျပည္သူေတြ လုပ္ႏိုင္တဲ့အပိုင္း၊ အနိမ့္ဆံုး လုပ္ႏိုင္တဲ့ အပိုင္းကေတာ့ ဆက္ဆံပါ။ ႏိုင္ငံေရးသမားကို ရဲရဲတင္းတင္း ဆက္ဆံပါ။ ေထာက္ခံပါ။ ဆူပူမႈ လုပ္ေနတာ မဟုတ္ဘူး၊ အၾကမ္းဖက္မႈ လုပ္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။

ႏိုင္ငံေရးမွာ ျပည္သူေတြ ပါ၀င္ဖို႔ လိုတယ္။ ျပည္သူေတြမွာလည္း တာ၀န္ရွိတယ္လို႔ ေျပာတာေတြ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ၾကားရပါတယ္။ အဲ့ဒီေတာ့ ျပည္သူေတြအေနနဲ႔က ဘာေတြ လုပ္ေပးရမလဲ၊ ဘယ္လို ပါ၀င္ရမလဲ၊ အဲ့ဒါေတာ့ နည္းနည္း ရွင္းရွင္းေလး ေျပာျပေပးေစခ်င္ပါတယ္။

ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေျပာေျပာေနတာက ျပည္သူေတြရဲ႕ အခန္းက႑ အေရးႀကီးတယ္ဆိုတာ ဒါ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ထပ္ခါတလဲလဲလည္း ေျပာပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ၅၄ သန္းရဲ႕ လူေနမႈဘ၀ေတြ ဒီလူ႔အဖြဲ႔အစည္းႀကီး တစ္ခုလံုး ေျပာင္းလဲပစ္ဖို႔ဆိုတာ ႏိုင္ငံေရးသမား ေထာင္ဂဏန္းနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးပါတီ အစုအဖြဲ႔ေတြ ဆိုတာေလာက္နဲ႔ ဘယ္လိုမွ မလုပ္ႏိုင္ပါဘူး၊ အဲ့ဒီေတာ့ ႏိုင္ငံေရးသမား၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီ အဖြဲ႔အစည္း ဆိုတာကလည္း ျပည္သူေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးပါတီ၊ ႏိုင္ငံေရးသမားဆိုတာ ေရနဲ႔ ၾကာလိုပါပဲ။ ေရမရွိဘဲနဲ႔ ၾကာလည္း မရွိႏိုင္ဘူး၊

အဲ့ဒီေတာ့ ႏိုင္ငံေရးသမားနဲ႔ ျပည္သူနဲ႔ကို ေနာက္တစ္နည္း ဥပမာေပးရမယ္ဆိုရင္ အမႈသည္နဲ႔ ေရွ႕ေနနဲ႔ တူပါတယ္။ အမႈသည္က ဥပေဒ နားမလည္ဘူး၊ သူ ဘယ္လိုခံရတယ္။ မတရားသျဖင့္ သူ ဘယ္လိုခံရတယ္။ သူ ဘာေတြ နစ္နာတယ္ဆိုတာကို သူ မေက်နပ္တာေလာက္ပဲ ရွိတယ္။ အဲ့ဒါကို ဥပေဒေၾကာင္းအရ တရားခြင္မွာ ထိထိေရာက္ေရာက္ ေလွ်ာက္လဲနိုင္ဖို႔အတြက္ စြဲဆိုႏိုင္ဖို႔အတြက္ ေရွ႕ေန ငွားရမယ္။ အဲ့ဒါ ေရွ႕ေနေတာ့ ငွားလိုက္ပါရဲ႕၊ အမႈသည္က ေရွ႕ေနနဲ႔ ပူးေပါင္းမႈ မရိွဘဲနဲ႔ ဖာသိဖာသာ သူနဲ႔မဆိုင္သလိုမ်ဳိး ေနမယ္ဆိုရင္ အဲ့ဒီေရွ႕ေနက ဘာမွလုပ္လို႔မရဘူး၊ အဲ့ေတာ့ အမႈသည္က ျဖစ္ေၾကာင္းရယ္ကုန္စင္ ေရွ႕ေနကို ေျပာျပဖို႔လိုတယ္။ ေရွ႕ေနနဲ႔ ထိေတြ႔ဆက္ဆံဖို႔ လိုတယ္။ အဲ့ဒီလို အေျခအေနမ်ဳိး မရွိဘူးဆိုရင္ ေရွ႕ေနခ်ည္းသက္သက္နဲ႔ ဘာမွ လုပ္လို႔မရဘူး၊ အဲ့ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြနဲ႔ ျပည္သူေတြနဲ႔ ဆိုတာကလည္း အျမဲတမ္း ဆက္စပ္ဖို႔ လိုတယ္။

အဲ့ေတာ့ ဒီေနရာမွာ ျပည္သူေတြကို ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႔အစည္းေတြနဲ႔ မဆက္ဆံရဲေအာင္ ဖိအားေပးတာေတြ၊ ၿခိမ္းေျခာက္တာေတြ၊ ေနရာအႏွံ႔မွာ ပံုသ႑ာန္မ်ဳိးစံုနဲ႔ ရွိေနတယ္။ အဲ့ဒါေၾကာင့္လည္း ျပည္သူေတြအေနနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးလုပ္တဲ့ သူေတြကို မေခၚရဲ၊ မေျပာရဲ၊ မဆက္ဆံရဲ ျဖစ္ေနၾကတာလည္း ရွိတယ္။ အဲ့ဒီေတာ့ ျပည္သူေတြအေနနဲ႔ လုပ္ႏိုင္တဲ့အပိုင္းက ဘာလဲဆိုေတာ့ ကိုယ့္ေရွ႕ေနကိုေတာ့ ကိုယ့္အက်ဳိးေဆာင္ကိုေတာ့ ကိုယ္ရဲရဲတင္းတင္း ဆက္ဆံရဲဖို႔ လိုတယ္။ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြလိုမ်ဳိး သိပ္ၿပီးေတာ့ အႏၱရာယ္ရွိတဲ့ ကိစၥမ်ဳိး ႏွစ္ရွည္လမ်ား အဖမ္းဆီးခံ ေထာင္ခ်ခံရမယ့္ ကိစၥမ်ဳိး မလုပ္ရဲဘူး ဆိုရင္ေတာင္မွ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြနဲ႔ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ဆက္ဆံၿပီးေတာ့ ကိုယ့္အခက္အခဲေတြ၊ ကိုယ္ႀကံဳေတြ႔ရတဲ့ ျပႆနာေတြ အဲ့ဒါေတြကို ရင္ဖြင့္ဖို႔ တိုင္ပင္ဖို႔လိုတယ္။

အဲ့ေတာ့ ႏိုင္ငံေရးသမားနဲ႔ ဆက္ဆံလို႔ လာၿပီး ေမးတာျမန္းတာေတြ ရွိတယ္။ ဒီလူနဲ႔ ဘယ္လိုသိသလဲ၊ ဘယ္တုန္းက သိတာလဲ၊ အခု ဘာေတြေျပာသလဲ၊ သူက ဘာေတြေျပာသလဲ၊ ဒါမ်ဳိးေတြ လာၿပီး ေမးတာေတြရွိတယ္။ အဲ့ဒီေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ အၾကံေပးခ်င္တာ၊ တိုက္တြန္းခ်င္တာက အဲ့ဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားက အဲ့ဒီလိုမ်ဳိး လာအေမးခံရရင္ ေၾကာက္တယ္။ တကယ့္တကယ္ေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားၾကည့္၊ ခင္ဗ်ားကို လာေမးတဲ့လူ ကိုယ္ႏိႈက္ကလည္း ေၾကာက္ေနတာပဲ။ အဲ့ဒါကို ကြၽန္ေတာ္တို႔က သတိမထားမိဘူး။ လာေမးတဲ့သူက သူက သာမာန္၀န္ထမ္းပဲ၊ ေထာက္လွမ္းေရး အဖြဲ႔အစည္း တစ္ခုခုက ၀န္ထမ္းပဲ။ အဲ့ေတာ့ သူ႔မွာရွိတဲ့ အေၾကာက္တရားက သူ႔အထက္ အဆင့္ဆင့္ကို သူက အစီရင္ခံစာ မတင္သြင္းႏိုင္မွာ သတင္းမပို႔ႏိုင္မွာ အဲ့ဒါေၾကာက္တယ္။ တကယ္လို႔ သူက ဘာမွ သတင္းမပို႔ႏိုင္ဘူးဆိုရင္ သူ႔ကို အေရးယူမွာ အျပစ္ေပးမွာ အဲ့ဒါကို သူက ေၾကာက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔ကို လာေမးၿပီ ဆိုကတည္းက သူကိုယ္ႏိႈက္က ခင္ဗ်ားတို႔ကို ေၾကာက္လို႔ လာေမးတာ၊ အဲ့ဒါကို ခင္ဗ်ားတို႔ကလည္း ဘာမွ မစူးစမ္း မဆင္ျခင္ေတာ့ဘဲနဲ႔ တန္းၿပီ္းေတာ့ ေၾကာက္ပစ္လိုက္ၾကတာပဲ။

အဲ့ေတာ့ မေၾကာက္ခင္မွာ ခဏေလး ရပ္ၿပီးေတာ့ စဥ္းစားၾကည့္စမ္းပါ။ ေအာ္ … ငါကသာ ေၾကာက္ေနတာ၊ သူကလည္း ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ လာေမးတာပါလားဆိုရင္ ေၾကာက္တဲ့ လူအခ်င္းခ်င္းမွာ ခင္ဗ်ားက ပိုၿပီးေတာ့ ေၾကာက္စရာ အေၾကာင္းမရွိေတာ့ဘူး၊ အဲ့ဒီေတာ့ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ပဲ ျပန္ၿပီးေတာ့ ရင္ဆိုင္ပါ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ နင္ပဲငဆ ေျပာစရာ မလိုပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံသားအခ်င္းခ်င္း သူလည္း သူ႔စား၀တ္ေနေရးအတြက္ ဒီအလုပ္ကို လုပ္ေနရတာ။ ေၾကာက္လို႔ ခင္ဗ်ားကို လာေမးေနတာ။

အဲ … တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္။ အေၾကာက္လြန္တဲ့အခါမွာ ၿခိမ္းေျခာက္တာမ်ဳိး ျဖစ္တတ္တယ္။ ၿခိမ္းေျခာက္တာ အေၾကာက္လြန္လို႔ ၿခိမ္းေျခာက္တာ။ အဲ့ဒီေတာ့ ဘာေတြ ျဖစ္လာတတ္လဲဆ္ိုေတာ့ လာေမးတဲ့သူက တာ၀န္ရွိတဲ့အဆင့္ တစ္ေယာက္ေယာက္က ခင္ဗ်ား အဲ့ဒီလူနဲ႔ မဆက္ဆံဖို႔၊ ခင္ဗ်ား အဲ့ဒီအိမ္မသြားပါနဲ႔၊ အဲ့ဒီေတာ့ သြားရင္၊ ဆက္ဆံရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ား ဒုကၡေရာက္လိမ့္မယ္ သို႔မဟုတ္ ခင္ဗ်ား အေရးယူခံရလိမ့္မယ္။ အဲ … ကြၽန္ေတာ္တို႔ ကေလးေတြအတြက္ ေနာက္စရာ၊ ရယ္စရာစကားလံုးေတြနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေျပာေနရတာေပါ့။ ဘယ္ေလာက္ အဆင့္ရွိတဲ့ သူမွန္းေတာ့ မသိဘူး။ အဲ့ဒီမွာ စပီကာနဲ႔၊ အသံခ်ဲ႕စက္နဲ႔ ေလွ်ာက္ေလွ်ာက္ၿပီး ေအာ္ေနတယ္ ။ တည္ဆဲဥပေဒအရ အေရးယူျခင္းခံရမည္ ဆိုတာကို၊ တည္ဆဲဥပေဒဆိုတာက ဘာဥပေဒလဲမသိ၊ ဘယ္လို အေရးယူရမယ္မွန္းလဲ မသိ။ အဲဒါကို ခံတြင္းေတြ႔ၿပီးေတာ့ မိုင္က႐ိုဖုန္းကိုင္တဲ့ ပုဂိၢဳလ္တိုင္းက ႐ြာ႐ိုးကိုးေပါက္ လွည့္ၿပီးေတာ့ တည္္ဆဲဥပေဒအရ အေရးယူျခင္းခံရမည္ ဆိုၿပီးေတာ့ ေအာ္ေနတာ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာ ေန႔စဥ္ၾကံဳေနရတဲ့ ျပႆနာပါ။

အဲ့ဒီေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေၾကာက္တာလည္း တေစၧ၊ သရဲ ေၾကာက္သလိုေပါ့၊ ဘာမွန္း ညာမွန္းမသိ၊

ဟာ … တည္ဆဲဥပေဒအရ အေရးယူျခင္းခံရမည္ဆိုၿပီး စဥ္းစားမေနေတာ့ဘဲ တန္းၿပီး ေၾကာက္ပစ္လိုက္ၾကတာ၊ ေၾကာက္ပစ္လိုက္တာပဲ အႏၱရာယ္ကင္းတယ္္ဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚေတြ၊ ေတြးပံုေခၚပံုေတြက ေခါက္႐ိုးက်ဳိးေနၿပီ။ အဲ့ဒီေတာ့ တကယ့္တကယ္ ေၾကာက္ေတာ့ ေၾကာက္ပါ။ ေၾကာက္ေအာင္ လုပ္ရင္ေတာ့ ေၾကာက္ပါတယ္။ သူသူကိုယ္ကိုယ္ ေၾကာက္ေအာင္လုပ္ရင္ေတာ့ ေၾကာက္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ မေၾကာက္ခင္မွာ ခဏေလး ရပ္ၿပီးေတာ့ စဥ္းစားၾကည့္ၾကပါ။ အဲ့ဒီသက္ဆိုင္ရာ တာ၀န္ရွိ္တဲ့ ပုဂိၢဳလ္ေတြကို နည္နည္းေလးေတာ့ ျပန္ေမးဖို႔လိုတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သူကိုယ္တိုင္ ေၾကာက္ေနတာကို လူတိုင္းက သိပါတယ္။ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ ေလွ်ာက္လုပ္ေနတာ။

အဲ့ဒီေတာ့ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း ေက်းဇူးျပဳၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ တဆိတ္ေမးပါရေစ။ ခင္ဗ်ားသိခ်င္တာလည္း ကြၽန္ေတာ္ေျပာမယ္။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ နာမည္၊ ဘယ္အဖြဲ႔အစည္းကလဲ၊ ဘာရာထူးအဆင့္လဲ၊ ခင္ဗ်ားရဲ႕ တာ၀န္အဆင့္အတန္းက ဘာလဲသိပါရေစ။ အဲ့ဒီလိုမွ မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျပည္သူေတြ ၾကံဳေနရတာက ဘယ္သူလဲမသိ၊ ဘာ၀ါမွန္း မသိ၊ ယူနီေဖာင္းလည္း မပါ၊ အရပ္၀တ္ဆိုရင္ကို သူတို႔ ေၾကာက္ေနၾကတယ္၊၊ အဲ့ဒီေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဟာ ဘယ္သူကလာၿပီး ၿခိမ္းေျခာက္မွန္းမသိ ျဖစ္ေနတယ္။ အဲ့ဒီေတာ့ တကယ္လို႔ တာ၀န္ရွိတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းက တာ၀န္ရွိတဲ့ပုဂၢိဳလ္ တစ္ေယာက္ေယာက္က ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို လာေမးတာဆိုရင္ တိတိက်က် သိပါရေစ။ အဲ့ဒီေလာက္ေတာ့ ေမးခြင့္ရွိတယ္၊ ဒါဟာ သူ႔ကို ကြၽန္ေတာ္တို႔က ႐ိုင္း႐ိုင္းစိုင္းစိုင္း ဆက္ဆံတာလည္း မဟုတ္၊ ဒါက ပထမအဆင့္ေပါ့။

သူက ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္၊ သူ ဘယ္အဖြဲ႔စည္းကပါ။ တာ၀န္အရ ေမးရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဟုတ္ၿပီ ေျဖလိုက္ပါတယ္ ဒီလူနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္က ခင္တယ္ ငယ္ငယ္တည္းက သူငယ္ခ်င္း သို႔မဟုတ္ ဘယ္္တုန္းက သိတယ္။ သူဖိတ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္သြားတာ လမ္းမွာေတြ႔ေတာ့ စကားေျပာတာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဘာမွလည္း ဖုံးကြယ္ထားစရာ မလိုဘူး။ ႏိုင္ငံေရးလုပ္တဲ့ အလုပ္ကို ခိုးေၾကာင္းခိုး၀ွက္ လုပ္ရမယ့္ အလုပ္လည္း မဟုတ္ဘူး။ တႏိုင္ငံလံုးအေရးအတြက္ လုပ္ေနတာ၊ အဲ့ဒီေတာ့ ေမးရင္ ေျဖ႐ုံပဲေပါ့၊၊

ေနာက္တစ္ခု၊ ေနာက္တစ္ဆင့္ တက္ၿပီးေတာ့ ဘာလာလုပ္တာလဲ၊ ဘယ္မသြားနဲ႔။ တကယ္လို႔ ခင္ဗ်ား မလိုက္နာဘူးဆိုရင္ ခင္ဗ်ား ဒုကၡေရာက္သြားလိမ့္မယ္၊ အေရးယူ ခံရလိမ့္မယ္လို႔ သူက ေျပာလာၿပီဆိုရင္ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း သိမ္သိမ္ေမြ႔ေမြ႔ပဲ ျပန္ေတာ့ေျပာပါ၊ ဟုတ္ကဲ့ ဥပေဒအရ တားျမစ္တာ၊ ကန္႔သတ္တာ ဆိုရင္ေတာ့ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ခင္ဗ်ားရဲ႕ ရာထူးအဆင့္အတန္း ဘယ္သူဘယ္၀ါကေန ဒီလူနဲ႔ မဆက္ဆံပါနဲ႔၊ ဒီေနရာကို မသြားပါနဲ႔လို႔ တားျမစ္တယ္၊ ခ်ဳိးေဖာက္ရင္ အေရးယူမယ္လို႔ အသိေပးတယ္ ဆိုတာကို စာနဲ႔ေပနဲ႔ ဥပေဒအရ ေဘာင္၀င္ေအာင္ ကြၽန္ေတာ့္ကို လုပ္ေပးပါ။ ကြၽန္ေတာ္ တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရးကို ေလးစားပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္ကလည္း လိုက္နာပါတယ္။ ဥပေဒအရ မဟုတ္တဲ့ ဥပေဒမဲ့ ၿခိမ္းေျခာက္တာမ်ိဳးဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္ လက္မခံႏိုင္ဘူး။

အဲ့ဒီေလာက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျပည္သူတစ္ဦးခ်င္းက ေနၿပီးေတာ့ အဲ့ဒီေလာက္ လုပ္ရဲတယ္ဆိုရင္ ဒါဟာ သက္ဆိုင္ရာ တာ၀န္ရွိတဲ့ သူေတြကို ကြၽန္ေတာ္တို႔က ရန္လိုေနတာလည္း မဟုတ္ သူတို႔နဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ထိပ္တိုက္ ရင္ဆိုင္ေနတာလည္း မဟုတ္၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ကိုယ္တိုင္က ဥပေဒစိုးမိုးေရးကို ေစာင့္ေရွာက္ေနတာ ျဖည့္ဆည္း ပံ့ပိုးေပးေနတယ္ ဆိုတဲ့အသိနဲ႔ ဒီေလာက္ ျပည္သူတို႔ဖက္ကေန တုန္႔ျပန္ရဲတယ္ဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံအေျပာင္းအလဲ ျဖစ္ဖို႔အတြက္ ဒီမိုကေရစီ ေပၚထြန္းဖို႔အတြက္ အင္မတန္ နီးကပ္လာၿပီလို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေျပာလို႔ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ကြၽန္ေတာ္ ေလးေလးနက္နက္နဲ႔ အၾကံေပးခ်င္တာက ဘုမသိ၊ ဘမသိ ေၾကာက္မပစ္လုိက္ပါနဲ႔။ မေၾကာက္ခင္မွာ ခဏေလး ရပ္လိုက္ပါ၊ ေစာင့္လိုက္ပါ။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္ေမးသင့္တာ ျပန္ေမးပါ။

ခုနကလိုေပါ့။ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းနဲ႔ အဲ့ဒီေလာက္ေတာ့ ျပန္ေျပာေပါ့၊ တခ်ဳိ႕ၾကေတာ့လည္း လက္လြတ္စပယ္ လုပ္ပိုင္ခြင့္ကို အလြန္အကြၽံသံုးတဲ့ ျပႆနာမ်ဳိးေတြ ရွိခဲ့လို႔ရွိရင္ သူ႔ဖာသာသူ ျပန္ထိန္းသိမ္းသြားပါလိမ့္မယ္။ ျပန္ဆုတ္သြားပါလိမ့္မယ္။ တကယ့္တကယ္ ႏႈတ္ပိတ္တဲ့ အေနနဲ႔ လက္လြတ္စပယ္ ၿခိမ္းေျခာက္တာမ်ဳိးဟာ စာနဲ႔ေပနဲ႔ ေရးၿပီးေတာ့ ခင္ဗ်ားတာ၀န္ယူၿပီး ၿခိမ္းေျခာက္တယ္ ဆိုတာကို ခင္ဗ်ားတာ၀န္ယူၿပီး လက္မွက္ထုိးပါဆိုရင္ ဘယ္သူမွ မထိုးရဲဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ တစ္ခုခု ျပႆနာျဖစ္ၿပီဆိုရင္ အေပၚက ဘယ္သူကမွ အကာအကြယ္ မေပးဘူး၊ ႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ တရားလက္လြန္ ျဖစ္ၿပီဆိုရင္ သူတိုခံရမွာ၊ အဲ့ဒီေတာ့ သူတို႔ကိုယ္၌ကလည္း ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ ခင္ဗ်ားတို႔ကို လာေျပာေနတာ။ အေၾကာက္လြန္ၿပီးေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔ကို လက္လြတ္စပယ္ ၿခိမ္းေျခာက္ေနတာပါ ဆိုတာကိုေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔ သိထားဖို႔လိုတယ္။ အဲ့ဒီေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဒီလိုတုန္႔ျပန္တာဟာ ပုဂၢိဳလ္ေရး အာဃာတ မပါဘူး။ ဘယ္သူရယ္ ဘယ္၀ါရယ္ ဆိုၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ရန္လိုမုန္းတီးတဲ့ စိတ္နဲ႔ ေျပာေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အခြင့္အေရး လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တာကို တုန္႔ျပန္တဲ့သေဘာ ကိုယ့္အခြင့္အေရးကို ကိုယ္ကာကြယ္တဲ့သေဘာ၊ က်င့္သံုးတဲ့ သေဘာသာ ျဖစ္တယ္။ အဲ့ဒီေလာက္ေတာ့ လုပ္ဖို႔လိုတယ္။

အဲ ေနာက္တစ္ဆင့္ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ နယ္ပယ္အသီးသီး၊ ေဒသအသီးသီး၊ ဥပေဒမဲ့ ျပဳက်င့္တာေတြ၊ ျပဳက်င့္ခံေနရတာေတြ၊ အဂတိလိုက္စား ေနတာေတြ၊ အာဏာအလြဲသံုးစား လုပ္ေနတာေတြ အဲ့ဒါမ်ဳိးေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ကိုယ္တိုင္ခံစားရတဲ့ သူေတြအေနနဲ႔ မိမိ ဒီလုိျပဳက်င့္ခံရတယ္ ဆိုတာကို သက္ဆိုင္ရာ တရား႐ံုးေတြမွာ ဦးတိုက္ၿပီးေတာ့ ေလွ်ာက္ပါ။ အဲဒါဟာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဆူပူလႈံ႕ေဆာ္ဖို႔ အုံႂကြဖို႔ လုပ္ေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဥပေဒေဘာင္အတြင္းကေန ႏိုင္ငံသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ရပိုင္ခြင့္ကို က်င့္သံုးတာ ျဖစ္ပါတယ္။ တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရးကို ၀ိုင္း၀န္းၿပီးေတာ့ ထိန္းသိမ္းကာကြယ္ေနတာ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ဥပေဒေဘာင္အတြင္းက ရင္ဆိုင္ရဲတဲ့ ရင္ဆိုင္တတ္တဲ့ အေလ့အက်င့္ေတြကိုလည္း ပ်ဳိးေထာင္ဖို႔လိုပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ ဥပေဒပညာရွင္ေတြ၊ ေရွ႕ေနေတြရဲ႔ အခန္းက႑ေတြက အေရးႀကီးပါတယ္။ သူတို႔အတြက္ တရားဥပေဒ ဘက္ေတာ္သားေတြပါ။ တရားဥပေဒကို ေစာင့္ေရွာက္ရမယ့္ ကာကြယ္ရမယ့္ တာ၀န္ဟာ သူတို႔ရဲ႕ အဓိက တာ၀န္ပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္မို႔လို႔ တခ်ဳိ႕ေရွ႕ေနေတြက မတတ္ႏိုင္ဘူး၊ မတရားတာႀကီးကို ေပးကမ္းေနရတဲ့ အျဖစ္ပ်က္မ်ဳိးေတြဟာ ေဒသအသီးသီး၊ နယ္ပယ္အသီးသီးမွာ ရွိပါတယ္။ အဲ့တာေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရး ရႈေဒါင့္ကေနၿပီး ကူညီေပးၾကဖို႔ ဥပေဒပညာရွင္ေတြ၊ ေရွ႕ေနအသီးသီးေတြကိုလည္းပဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔အေနနဲ႔ ေမတၱာရပ္ခံခ်င္ပါတယ္။

ႏုိင္ငံတစ္ႏိုင္ငံမွာ ပါတီစံုဒီမိုကေရစီ ရွင္သန္ဖို႔၊ ဖြ႔ံၿဖိးဖို႔ဆိုတာက တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရးဟာ အဓိ္အက်ဆံုးပါပဲ။ အဲ့ဒီေတာ့ ဒီတရားဥပေဒ စိုးမိုးေရးကို အုတ္ျမစ္ခ်ဖို႔၊ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ဆိုတာ တရားဥပေဒ ဘက္ေတာ္သားေတြ၊ ေရွ႕ေနေတြ၊ တရားသူႀကီးေတြ အခန္းက႑ အင္မတန္ အေရးႀကီးပါတယ္။ အဲ့ဒီေတာ့ ျပည္သူေတြ အေနနဲ႔ကလည္းပဲ မိမိကို အဓမၼျပဳက်င့္တယ္၊ ဥပေဒမဲ့ ျပဳက်င့္ခံရတယ္ ဆိုတာေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ တရားခြင္နယ္မွာ ဦးတိုက္ၿပီးေတာ့ ေလွ်ာက္ထားရဲတဲ့၊ တင္ျပရဲတဲ့ သတၱိမ်ဳိးကို ေမြးျမဴၾကဖို႔ လိုပါတယ္။

အဲ့ဒီေနရာမွာေတာ့ ေျပာစရာ ရွိတာေပါ့ေနာ္။ တရားစြဲလည္း မထူးပါဘူး သူတို႔က သူတို႔ဘာသာ ဆံုးျဖတ္ခ်င္သလို ဆံုးျဖတ္ေနတာပဲ၊ ဒါက ကြၽန္ေတာ္တို႔ အရပ္စကား ေျပာတာေပါ့ေနာ္။ တကယ့္တကယ္မွာက်ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာ (၈၈)နဲ႔ မတူတဲ့ အခ်က္ကေတာ့ သတင္းမီဒီယာေတြ ပြင့္လင္းတာတာ။ အဲဒီေတာ့ ဥပေဒမဲ့ ျပဳက်င့္ခံရတယ္၊ အဲဒါကို ႐ံုးတက္ တရားစြဲတဲ့အခါ တရား႐ံုးက မတရား စီရင္ခ်က္ခ်တယ္ ဆိုရင္လည္း တိုးတိုးတိတ္တိတ္နဲ႔ေတာ့ ၿပီးမသြားပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဒီေခတ္မွာ သတင္းျပန္ၾကားေရးစနစ္ဟာ အင္မတန္မွ လ်င္ျမန္ပါတယ္။ အဲ့ဒီေတာ့ ဒီတရားေရးအဖြဲ႔က ေနၿပီးေတာ့မွ မေလ်ာ္ၾသဇာ သံုးမယ္ မတရား စီရင္ခ်က္ခ်မယ္၊ မမွန္မကန္ ဆံုးျဖတ္တယ္ ဆိုရင္လည္းပဲ ဒါဟာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံမွာရွိတဲ့ တည္ဆဲတရားဥပေဒ စိုးမိုးေရးအေျခအေန ဘယ္ေလာက္ရွိသလဲဆိုတာကို စမ္းသပ္ေနတဲ့ ေဖာ္ထုတ္ေနတဲ့ အေျခအေနတစ္ရပ္ေတာ့ ျဖစ္သြားမွာပါ။

အဲဒါဟာ လူပုဂၢိဳလ္၊ အဖြဲ႔အစည္း ဦးတည္ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ တိုက္ခိုက္ေနတာ၊ ရန္လိုမုန္းတီးတဲ့ စိတ္နဲ႔ လုပ္ေနတာလည္း မပါပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ သြားေနတာက တရားမႈနဲ႔ မတရားမႈနဲ႔ၾကားမွာ တရားတဲ့ဖက္၊ အမွန္တရားဖက္ကေန ရပ္ခံသြားဖို႔ ရပ္တည္သြားဖို႔ တိုက္တြန္းျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့တာကလည္း ႏိုင္ငံရဲ႕ တည္ဆဲတရားဥပေဒ စိုးမိုးေရးေဘာင္ထဲက ႀကိဳးပမ္းတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္၊ အဲ့ဒီအတြက္ လက္လြတ္စပယ္ အေရးယူလို႔ အျပစ္ေပးလို႔ မရပါဘူး။ ျပည္သူေတြအေနနဲ႔ မိမိေန႔စဥ္ ၾကံဳေတြ႔ေနရတဲ့ ျပႆနာေတြထဲမွာ ဥပေဒေၾကာင္းအရ ရင္ဆိုင္လို႔ရတဲ့ ကိစၥေတြကိုလည္း ရဲရဲတင္းတင္း ရင္ဆိုင္ေစခ်င္ပါတယ္။ အဲ့ဒီလို အမႈအခင္းေတြ ႐ံုးထုတ္တဲ့ အမႈခ်ိန္းစြဲဆိုတဲ့ေန႔ေတြ ဆိုလည္းပဲ အျခားစိတ္၀င္စားတဲ့ ျပည္သူေတြ၊ ဘ၀တူျပည္သူေတြ အေနနဲ႔ တရားခြင္မွာ သြားေရာက္ နားေထာင္ျခင္းအားျဖင့္ တရားခြင္ ဗဟုသုတေတြ ရရွိေစသလို ကိုယ္တုိင္ၾကံဳေတြ႔တဲ့အခါမွာလည္း ဘယ္လိုမ်ဳိး တရားခြင္ကို ခ်ဥ္းကပ္ရသလဲ။ တရားခြင္မွာ ဘယ္လိုေလွ်ာက္လဲရသလဲဆိုတာ အေလ့အက်င့္ ဗဟုသုတေတြကို ဆင့္ပြားရရွိေစမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာ တရားမ်တတဲ့ ဖြ႔ံၿဖိဳးတိုးတက္တဲ့ ႏိုင္ငံျဖစ္ဖို႔အတြက္ ျပည္သူတစ္ဦးခ်င္းက လုပ္ႏိုင္တဲ့ အပိုင္းေတြကို ကမူး႐ွဴးတိုးနဲ႔ ေသြးပူၿပီး လုပ္ေဆာင္တဲ့အပိုင္း မဟုတ္ဘဲနဲ႔ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႔ စနစ္တက် ေဆာင္ရြက္ႏိုင္တဲ့ အခႊင့္အလမ္းေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ အဲ့ဒီလို အခြင့္အလမ္းေတြကို အသံုးခ်ၿပီးေတာ့ ျပည္သူတစ္ဦးခ်င္း အေနနဲ႔ပါ ႏိုင္ငံရဲ႕တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရးနဲ႔ အမွန္တရား ေပၚထြန္းေရးအတြက္ ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္တဲ့ အခန္းက႑ေတြကို ထိထိေရာက္ေရာက္ ေဆာင္႐ြက္ၾကဖို႔အတြက္ ကြၽန္ေတာ္ တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။ အၾကံေပးခ်င္ပါတယ္။

ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြဟာ ႏိုင္ငံေရး တာ၀န္ယူေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ား အေနနဲ႔ကလည္းပဲ ျပည္သူေတြရဲ႕ ေန႔စဥ္ဒုကၡေတြကို ကြၽန္ေတာ္တို႔က ကိုယ္စားျပဳၿပီးေတာ့ ေဖာ္ထုတ္ေနရမွာ ျဖစ္သလို ႏိုင္ငံေရး အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးအတြက္ ျဖစ္ႏိုင္တဲ့ နည္းလမ္းေပါင္းစံုကိုလည္း ကိုယ္စြမ္းဥာဏ္စြမ္း ရွိသေလာက္ ကြၽန္ေတာ္တို႔က ရွာေဖြေဖာ္ထုတ္ေနရမွာ၊ ခ်ဥ္းကပ္ေနရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ျပည္သူေတြ လုပ္ရမယ့္အပိုင္း၊ လုပ္ႏိုင္တဲ့အပိုင္းကို ျပည္သူေတြဖက္က တာ၀န္ေက်ဖို႔ လိုသလို ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ ႏိုင္ငံေရး ဦးေဆာင္ေနတဲ့ သူအေနကလည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔က မူ၀ါဒပိုင္းဆိုင္ရာ ညိႇႏိႈင္းေဆာင္႐ြက္မႈေတြ နည္းလမ္းရွားေဖြမႈေတြ ျပည္သူေတြနဲ႔ ထိစပ္ၿပီးေတာ့ ျပည္သူေတြရဲ႕ဘ၀၊ ျပည္သူေတြရဲ႕ အခက္အခဲေတြ ထင္ဟပ္ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ရန္ အတြက္လည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔က ႀကိဳးပမ္းသြားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

အဲ့ဒီလိုသာ တက္ညီလက္ညီနဲ႔၊ ဟန္ခ်က္ညီညီနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္ သြားမယ္္ဆိုရင္ လက္ရွိ တပ္မေတာ္ အႀကီးအကဲ အေနနဲ႔ကလည္းပဲ ဒါဟာ လြယ္လြယ္ကူကူ လက္ၫိႇဳးထိုးၿပီးေတာ့ အဖ်က္အေမွာက္ ဆူပူမႈေတြလို႔ စြပ္စြဲလိုက္႐ံုနဲ႔ ျပႆနာက ေျပလည္သြားမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီလူဒီလူေတြဟာ စနစ္တက်နဲ႔ တရားဥပေဒေဘာင္ အတြင္းကေန ႀကိဳးပမ္းေနတယ္။ ခ်ဥ္းကပ္ေနတယ္၊ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးကိုလည္း တကယ္ လိုလိုလားလားနဲ႔ ေဆာင္႐ြက္ေနတာကို အသိအမွတ္ျပဳဖို႔ လိုပါတယ္။ အဲ့ဒီလို ဘက္အသီးသီးမွ ေနၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေဆာင္႐ြက္သြားၾကမယ္ဆိုရင္ ဆံုမွတ္တစ္ခုမွာ အားလံုး လိုလားေတာင့္တေနတဲ့ ျဖစ္ေစခ်င္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ ဖြ႔ံၿဖိးတိုးတက္ေရး လမ္းေၾကာင္းေပၚကို မလြဲမေသြ ေရာက္ရွိလာမွာ ျဖစ္ပါတယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ ေျပာၾကားလိုပါတယ္။

(ဘာမားတူးေဒး ၀က္ဘ္ဆိုက္မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္)

အျပည့္အစုံသို ့>>>

<<<အက်ဥ္းခ်ဳပ္သို ့

အိတ္ဖြင့္ေပးစာ

အျပည့္အစုံသို ့>>>

<<<အက်ဥ္းခ်ဳပ္သို ့

မဲေဆာက္က ပို ့တဲ့စာ

လက္ရွိဦးေဆာင္မႈေပးေနသည့္ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ဗဟိုေကာ္မတီ၀င္မ်ားႏွင့္ ျပည္တြင္းျပည္ပ အတုိက္အခံေခါင္းေဆာင္မ်ားသို႔ အိတ္ဖြင့္အၾကံျပဳစာ (၈-ဇူလိုင္-၂၀၀၈)

ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ

ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေရးအတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္လ်က္ရွိသည့္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားခင္ဗ်ား …

၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ ပါတီစံုဒီမိုကေရစီ အေထြေထြေ႐ြးေကာက္ပြဲတြင္ ဆႏၵမဲေပးခဲ့သည့္ မဲဆႏၵရွင္တစ္ဦးအေနႏွင့္ လည္းေကာင္း၊ ဒီမိုကေရစီေရးတိုက္ပြဲ၀င္ ျမန္မာျပည္သားတစ္ဦးအေနႏွင့္လည္းေကာင္း ဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲအား လူႀကီးမင္းတို႔ ဦးေဆာင္ဦး႐ြက္ ျပဳေပးေနမႈမ်ားအေပၚ မေထာက္မညႇာ ေ၀ဖန္အၾကံျပဳစကား ေျပာၾကားလိုက္ရပါသည္။ တိုက္ပြဲအေနအထား က်ဥ္းထဲက်ပ္ထဲဲတြင္ ေရာက္ရွိေနၿပီး အဆံုးစြန္ေသာ ဒုကၡမ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ၾကံဳေတြ႕ေနရသည့္ ျမန္မာျပည္သူလူထုအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ တစ္စံုတစ္ရာ ေပၚလာလို ေပၚလာျငား ဤသို႔မေထာက္မညႇာ အမုန္းခံ ေျပာၾကားရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

နအဖစစ္အုပ္စု အုပ္ခ်ဳပ္ေနသည့္ လက္ရွိတိုင္းျပည္အေျခအေနသည္ ႏူရာ၀ဲစြဲ လဲရာသူခိုးေထာင္းအဆင့္ မကေတာ့ဘဲ ယင္တေလာင္းေလာင္း လင္းတ(လဒ)တ၀ဲ၀ဲ အေျခအေနသို႔ပင္ ဆိုက္ေရာက္ေနသည္ကို လူႀကီးမင္းတို႔အသိ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုသို႔ အဆိုးဆံုး အေျခအေနကို ဆိုက္ေရာက္ရျခင္းတြင္ ဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲ မရွည္ၾကာသင့္ဘဲ ရွည္ၾကာခဲ့ရသည့္ အေၾကာင္းတရားသည္ အဓိက ျဖစ္ပါသည္။

ထိုသို႔တိုက္ပြဲရွည္ၾကာျခင္းသည္ ျပည္သူလူထု ပါ၀င္မႈအေနအထား အားနည္းသည့္အတြက္ေၾကာင့္ လံုး၀မဟုတ္ပါ။ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲတစ္ေလွ်ာက္ ၁၉၈၈ခုႏွစ္ ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုမွ ယေန႔အထိ တာ၀န္အေက်ဆံုးႏွင့္ သတၱိအရွိဆံုးသည္ ရဟန္းရွင္လူ ေက်ာင္းသား ျပည္သူမ်ားပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံု၊ ၁၉၉၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲရလဒ္ႏွင့္ ေ႐ႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးကို ၾကည့္လွ်င္ ျပည္သူလူထု၏ တာ၀န္ေက်ခဲ့မႈအပိုင္းကို အထင္းသား ျမင္ႏိုင္္ပါသည္။

တိုက္ပြဲရွည္ၾကာရျခင္းသည္ အဓိကအေၾကာင္းတရား ႏွစ္ခ်က္ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။

(၁) စစ္တပ္အာဏာ တည္ျမဲေရးအတြက္ န၀တ/နအဖစစ္အုပ္စုမွ နည္းမ်ဳိးစံု ဖိႏွိပ္လုပ္ေဆာင္ေနမႈ

(၂) အတိုက္အခံေခါင္းေဆာင္မ်ား (အဓိက ျပည္သူလူထုထံမွ Mandate ရထားသည့္ အဲန္အယ္လ္ဒီ ဗဟိုေကာ္မတီ၀င္မ်ား) ၏ ဦးေဆာင္ဦး႐ြက္ျပဳမႈအပိုင္း ခြၽတ္ယြင္း အားနည္းမႈ … စသည္တို႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။

နအဖစစ္အုပ္စု၏ ဖိႏွိပ္ရက္စက္မႈႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေျပာရလွ်င္ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ အာဏာလက္လႊတ္ခ်င္သူမ်ား မဟုတ္သည့္အတြက္ သူတို႔အား ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးေရးနည္းလမ္းႏွင့္ စည္း႐ံုးေဖ်ာင္းဖ်၍ ရမည့္အေနအထားမ်ဳိး ယခင္ကလည္း မရွိခဲ့၊ ေနာင္လည္း ရွိမည္မဟုတ္ပါ။ တစ္ေလွ်ာက္လံုး သူတို႔၏ မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္ ဖိႏွိပ္ရက္စက္ခဲ့မွႈမ်ားကို ၾကည့္လွ်င္ သူတို႔အား ကုတ္ႏွင့္ ကေလာ္ထုတ္မွသာ ရာဇာပလႅင္ေပၚမွ ဆင္းမည္ဆိုသည္ကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိျမင္သင့္ၿပီ ထင္ပါသည္။ ဖိႏွိပ္ရေကာင္းလားဟု သူတို႔အား သြားအျပစ္ဖို႔ေနျခင္းထက္ မဖိႏွိပ္ေအာင္ မည္သို႔တြန္းလွန္မည္လဲ ဆိုသည္ကိုသာ စဥ္းစားၾကဖို႔ရွိသည္ဟု ျမင္ပါသည္။ ထိုသို႔တြန္းလွန္ဖို႔ မႀကိဳးစားခဲ့ဘဲ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးေရး နည္းလမ္းႏွင့္ အေျဖရွာဖို႔ (မစြန္႔ခ်င္တာႏွင့္ သူရဲေဘာေၾကာင္တာလည္း ရာခိုင္ႏႈန္း အေတာ္မ်ားမ်ားပါမည္) ႀကိဳးစားေနခဲ့၍သာ တိုက္ပြဲ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္နီးပါး ၾကာခဲ့ၿပီး ျပည္သူလူထု အဆံုးအစြန္ထိ ဒုကၡေရာက္ခဲ့ၾကရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ တိုက္ပြဲကာလအတြင္း အတိုက္အခံအမ်ားစု (အဓိက ဦးေအာင္ေ႐ႊ၊ ဦးလြင္ ဦးေဆာင္သည့္ အဲန္အယ္လ္ဒီ ဗဟိုေကာ္မတီ) အေနႏွင့္ သူေတာင္းစား၀ါဒ (Beggarism) ႏွင့္ တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ၾကျခင္းသည္ အဓိက မဟာအမွားဟု သံုးသပ္မိပါသည္။ သူေတာင္းစားဝါဒဆိုသည္မွာ ျပည္တြင္းျပည္ပ၌ အဲန္အယ္လ္ဒီ ဗဟိုေကာ္မတီ အပါအ၀င္ အတိုက္အခံ အဖြဲ႕အစည္း အေတာ္မ်ားမ်ား တစ္ခ်ိန္လံုး Statement ထုတ္ၿပီး ေတာင္းဆိုေနျခင္းႏွင့္ ျပည္ပတြင္ အတုိက္အခံ အမ်ားစုမွာ ဒုကၡသည္အေရး၊ အလုပ္သမားအေရး၊ အမ်ဳိးသမီးအေရး၊ လူ႔အခြင့္အေရး၊ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ေစာင့္ေရွာက္ေရး၊ ဗုတ္ႏိုး၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လြတ္ေျမာက္ေရး၊ နာဂစ္ဒုကၡသည္မ်ား ကူညီေရး … စသည့္ အေရးကိစၥမွန္သမွ်အတြက္ ပ႐ုိပိုဇယ္တင္ေတာင္ၿပီး လႈပ္ရွားေဆာင္႐ြက္ ေနရျခင္းမ်ားကို ဆိုလိုပါသည္။

ထိုသို႔ သူေတာင္းစား၀ါဒႏွင့္ ခ်ီတက္ေနၾကသည့္အတြက္ ေဘာလံုးစကားႏွင့္ ေျပာရလွ်င္ ဂိုးသြင္းခြင့္ ရခဲ့သည့္ အခြင့္အေရးမ်ားကို အမိအရ အသံုးမခ်ႏိုင္ဘဲ ဘန္ေကး (ေဘးကန္) ခဲ့သည့္ ျဖစ္ရပ္မ်ား ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ၾကံဳခဲ့ရသည္ကို ျပန္လည္ဆန္းစစ္ၾကည့္လွ်င္ ေတြ႕ႏိုင္ပါသည္။ တစ္ခ်ပ္ေမွာက္ ဖဲစကားႏွင့္ ေျပာရလွ်င္မူ နအဖ ေဟာက္စားလုပ္သည္ကို အဲန္အယ္လ္ဒီ တာ၀န္ရွိပုဂၢိဳလ္မ်ား တစ္ေလွ်ာက္လံုး ၿငိမ္ခံလာသည့္အတြက္ ယခုအခ်ိန္အထိလည္း နအဖက ေဟာက္စားလုပ္ၿပီး ၂၀၁၀သို႔ ခ်ီတက္ရန္ စိတ္ကူးယဥ္ေနႏိုင္ျခင္းဟု သံုးသပ္မိပါသည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ ေတာင္းလြန္းမက ေတာင္းေနသည့္ အဲန္အယ္လ္ဒီကို “အခုအထိ ေတာင္းတုန္းပဲဲလား”ဟု အျပစ္ျမင္လာၾကၿပီး တခါမွ မေပးခဲ့သည့္ နအဖကို အျပစ္မေျပာေတာ့သည့္ အေနအထားႏွင့္ ရယ္သြမ္းေသြးဖြယ္ ၾကံဳလာရပါသည္။

အတိုက္အခံအမ်ားစု ထိုသို႔ေတာင္းစားရသည့္ အေျခအေနမ်ား ျဖစ္ကုန္ၾက႐ံုမက ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း တတိယႏိုင္ငံမ်ားတြင္ သြားေရာက္ကြၽန္ခံရသည့္ အေနအထားေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကပါသည္။ ႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ မႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ၊ လက္ခံသည္ျဖစ္ေစ လက္မခံသည္ျဖစ္ေစ ဤအေျခအေနသည္ ပကတိ ဆိုက္ေရာက္ေနသည့္ အေျခအေနမွန္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုပ႐ိုပိုဇယ္ guideline မ်ား၊ resettlement programme မ်ားေၾကာင့္ အင္အားစုမ်ား ညီၫြတ္မလာဘဲ ပို၍စိတ္၀မ္းကြဲၿပီး အၿပိဳၿပိဳ အလဲလဲဲ ျဖစ္ကုန္ပါသည္။ နအဖစစ္အုပ္စုကေတာ့ ထိုသို႔ အင္အားမ်ား ၿဖိဳခြဲေပးေနသည့္ ႏိုင္ငံတကာမွ ေက်းဇူးရွင္မ်ားကို ဦးကုန္းခ်ေနမည္မွာ အေသအခ်ာပင္ ျဖစ္ပါသည္။ တကယ္ေတာ့ ပ႐ိုပိုဇယ္ေပးသည့္ သူမ်ားသည္ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားမ်ား ခံစားေနရသည့္ ပကတိအေျခအေနႏွင့္ တိုက္ပြဲအေနအထားအေၾကာင္းကို ဂဃနဏ သိၾကသူမ်ား မဟုတ္ပါ။ သိခ်င္သူမ်ားလည္း မဟုတ္ပါ။ သိၿပီး ပြဲၿပီးေအာင္ ကူညီမည့္သူမ်ားလည္း မဟုတ္ၾကပါ။ လုပ္စားကိုင္စား အဆင့္တြင္သာ အားေပးအားေျမႇာက္ ျပဳေနၾကမည့္သူမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ယူထားသည့္ ပ႐ိုပိုဇယ္မ်က္ႏွာေၾကာင့္ သူတို႔က အၾကမ္းမဖက္ႏွင့္ဆိုတိုင္း အၾကမ္းမဖက္ၾကဖို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔လူေတြ လုိက္ေအာ္ေနၾကရသည္ကို ၾကည့္ရသည္မွာ အေတာ့္ကို ေၾကကြဲစရာ ေကာင္းလွပါသည္။

ကြၽန္ေတာ္္တို႔၏ လက္ရွိတိုက္ပြဲအေနအထားကို ဖိႏွိပ္ရက္စက္မႈမ်ဳိးစံု ခံေနရသည့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာျပည္သူ ျပည္သားမ်ားသာ အသိဆံုး ျဖစ္ပါသည္။ ကမ္းကုန္ေအာင္ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ေနသည့္ စစ္အာဏာရွင္အုပ္စုကို အၾကမ္းမဖက္သည့္ နည္းလမ္းတစ္ခုတည္းႏွင့္ တိုက္ပြဲ၀င္ဖို႔ မလံုေလာက္ေတာ့ေၾကာင္း ေ႐ႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးက ျပ႒ာန္းေပးၿပီး ျဖစ္သည္ကိုလည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔အားလံုး သိရွိၾကၿပီး ျဖစ္ပါသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ အဲန္အယ္လ္ဒီ ဗဟိုေကာ္မတီ အပါအ၀င္ အတုိက္အခံ အင္အားစုမ်ားအေနႏွင့္ အခ်ိန္မေႏွာင္းမီ လက္ရွိက်င့္သံုးေနသည့္ သူေတာင္းစား၀ါဒကို စြန္႔လႊတ္ၿပီး နအဖစစ္အုပ္စုကို ရင္ဆိုင္တိုက္ပြဲ၀င္မည့္ နည္းလမ္းမ်ား အျမန္ဆံုး ရွာၾကံက်င့္သံုးၾကဖို႔ႏွင့္ ၉၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကို အလ်င္အျမန္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္ေအာင္ အစြမ္းကုန္ အားထုတ္ႀကိဳးပမ္းၾကဖို႔ အၾကံျပဳ ေျပာၾကားလိုက္ရပါသည္။ သို႔မဟုုတ္ပါက အီးေရာအီးေရာ၊ ေယာင္ေတာင္ေပါင္ေတာင္၊ ဖင္လွည့္ေခါင္းလွည့္ႏွင့္ ၂၀၁၀ သို႔ ေရာက္ရွိသြားၿပီး တတိုင္းျပည္လံုး စစ္ကြၽန္အျဖစ္ ႏြံနစ္ဖို႔သာရွိေတာ့မည့္အေၾကာင္း တပ္လွန္႔သတိေပးလိုက္ရပါသည္။

တိုက္ပြဲသစၥာျဖင့္ …

ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ

(၁၉၉၀ျပည့္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ မဲဆႏၵရွင္တစ္ဦး)

အျပည့္အစုံသို ့>>>

<<<အက်ဥ္းခ်ဳပ္သို ့

Letter from Sanfransisco

မိတ္ေဆြမ်ားခင္ဗ်ား

ေမာင္ရစ္ ရိုေသစြာ စာေရးလိုက္ပါတယ္။ မိတ္ေဆြတို႔ကို အကူအညီေတာင္းပါတယ္။ ၈၈ ႏွစ္ ၂၀ ကို အမွတ္တရ စာမ်က္ႏွာေတြ လုပ္ခ်င္တယ္။ အျဖစ္အပ်က္ေတြ၊ အေၾကာင္းအရာေတြထက္ လူေတြ၊ ဘ၀ေတြကေန ၈၈ အႏွစ္ ၂၀ ကို ေျပာျပခ်င္တယ္။

၈၈ ျဖစ္ျပီး ႏွစ္ ၂၀ ၾကာျပီ။ ဘာလဲ ဘယ္လဲေပါ့ဗ်ာ။ က်ေနာ္တို႔ေတြ ၅ ႏွစ္ပိုင္းဆီ ပိုင္းျခားျပီး ၾကည့္ခ်င္တယ္။ ဘာျဖစ္ခဲ့လဲ။ ဘာေတြနဲ႔ ဆက္သြားသလဲေပါ့။ တိုတိုပါပဲ။ အမ်ားၾကီး မေျပာခ်င္ပါဘူး။ အဲဒီထဲက အဓိကအေၾကာင္းကို ေျပာခ်င္တာပါ။

ေဒၚစု - ၈၈ ႏွစ္ ၂၀ ဆိုရင္ - ဥပမာေပါ့

၁၉၈၈ - ၁၉၉၃ - ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ အတြင္းေရးမွဴး၊ အက်ယ္ခ်ဳပ္ခံရ၊ ႏိုဘယ္ဆုရ

၁၉၉၃ - ၁၉၉၈ - စီးပြားေရး ပိတ္ဆုိ႔မႈကို ကိုင္စြဲ၊ ေခတၱ အက်ယ္ခ်ဳပ္မွ လြတ္၊ ဆုေတြရ

၁၉၉၈ - ၂၀၀၃ - ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးေရးကို ကိုင္စြဲ၊ ဒီပဲယင္းတြင္ လုပ္ၾကံခံရ၊ အက်ယ္ခ်ဳပ္၊ ဆုေတြရ

၂၀၀၃ - ၂၀၀၈ - သံဃာအေရးအခင္းအျပီး ေခတၱ သေဘာထားထုတ္ေဖာ္ခြင့္ရ၊ အစိုးရ အေျခခံဥပေဒကို ကန္႔ကြက္ေၾကာင္း ပါတီက တဆင့္ထုတ္ေဖာ္။ ခင္ပြန္းဆုံးခဲ့တာတို႔၊ တျခား ကိစၥေတြလည္း ထည့္ႏိုင္ပါတယ္။

ဦးတင္ဦး နဲ႔ ဦး၀င္းတင္ ဆိုရင္လည္း အဲသည္လိုမ်ဳိး အတိုေလးေတြ၊ အမွတ္တရေတြကို ထုတ္ေဖာ္ေရးခ်င္ပါတယ္။

ျပီးရင္ေတာ့ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသားမ်ားကို အဲသလို ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ သတင္းေတြနဲ႔ တိုက္ဆိုင္ျပီး ေရးရမွာေပါ့ဗ်ာ။ တေယာက္တည္းလည္း မေရးခ်င္ပါဘူး။ ခင္ဗ်ားတို႔နဲ႔ တိုင္ပင္ျပီး ညိွႏိႈင္းျပီး ေရးခ်င္ပါတယ္။ ျဖည့္စြက္ခ်င္ပါတယ္။

မင္းကိုႏိုင္ဆိုရင္ သူေရးတဲ့ ကဗ်ာေတြ သီခ်င္းေတြ ရွိမယ္။ အဲဒါမ်ိဳး။ ကိုကိုၾကီးအေၾကာင္းဆိုရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔ ၀ိုင္းျဖည့္ပါ။ က်ေနာ္နဲ႔က ၁၉၉၃ အထိပဲ ေတြ႔ခဲ့ရတာ။ ေနာက္ပိုင္းက က်ေနာ့္အိမ္ကို ျပန္ေမးခိုင္းရမလို ျဖစ္ေနတယ္။ မင္းေဇယ်ာ။ သူတုိ႔ အႏွစ္ ၂၀ ကို ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ သတင္းစာေတြကေနေကာ အခ်င္းခ်င္း အမွတ္ရမိတာေတြေကာကေနေပါ့။

ဘေက်ာ္ၾကီးက ဆုံးျပီလို႔ဆိုတယ္။ ေငြထြန္းက ဥေရာပမွာလို႔ ေျပာတယ္။ ေအာင္ထြန္းတို႔၊ ညိဳထြန္းတို႔ေကာေပါ့။ ၀ိုင္းေရးၾကည့္ခ်င္ပါတယ္။ သက္ရွိေကာ ဆုံးခဲ့တဲ့ ရာဇ၀င္ေကာ။ ကိုသက္ထြန္းေအာင္၊ ျပီးေတာ့ သီဟတို႔ ေနလင္းတို႔ အကသေတြ။ ဦးၾကည္ေမာင္ၾကီးကို အႏွစ္ ၂၀ ထဲမွာ ထည့္ထားခ်င္တယ္။ ဦးေသာ္ကလိုမ်ဳိးေတြ၊ အႏွစ္ ၂၀ မွာ ၅ ႏွစ္နဲ႔ ျပတ္သြားတဲ့လူေတြ၊ ၁၀ ႏွစ္နဲ႔ က်ဆုံးခဲ့ၾကသူေတြ။

၈၈ အႏွစ္ ၂၀ - လူေတြ တေယာက္ျပီး တေယာက္ အေၾကာင္း။ အမွတ္တရ ကဗ်ာေတြ စာေတြ အျဖစ္ေတြ တခုျပီး တခု ေပၚလာတာေတြ။

၈၈ အႏွစ္ ၂၀ မွာ မိုးသီးဇြန္အေၾကာင္း၊ ေအာင္ႏိုင္အေၾကာင္း၊ ႏိုင္ေအာင္အေၾကာင္း သတင္းစာေတြ၊ အီးေမးေတြက တဆင့္ မွတ္မိသေလာက္ ျပန္ေရးလို႔လဲ ရပါတယ္ေနာ္။ ကိုယ္တုိင္လည္း ေမးမယ္ေလ။ ဘယ္လိုလဲဗ်ာ။

အၾကီးအက်ယ္ၾကီး လုပ္ျပတာမ်ဳိး မျဖစ္ခ်င္ပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔ ေရာက္ေနတဲ့၊ ရွိေနတဲ့ ေနရာက၊ အေနအထားကေန ၈၈ အေရးေတာ္ပုံက ျဖတ္သန္းလာတဲ့လူေတြကို မ်က္စိေရွ႔မွာ ေတြ႔ရ ျမင္ရသေလာက္ကို အေလးဂရုျပဳခ်င္တာပါ။ က်ေနာ္တို႔ေတြမွ ျပန္မၾကည့္ၾကရင္ က်ေနာ္တို႔ေတြ ျပန္ဆုံေတြ႔ၾကဖို႔ မလြယ္ေတာ့ဘူးေလ။ ကိုယ္ထင္ရာ ကိုယ္လမ္းေလ်ာက္ေနၾကတာ အႏွစ္ ၂၀ ဆိုေတာ့ ခုခ်ိန္မွာ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ျမင္ႏိုင္ေတြ႔ႏိုင္ ေျပာႏိုင္ေသးတယ္ ထင္ပါတယ္။

ေမာင္ရစ္ကေတာ့ ဘာေကာင္မွ မဟုတ္ပါ။

ေမာင္ရစ္

အျပည့္အစုံသို ့>>>

<<<အက်ဥ္းခ်ဳပ္သို ့

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဒီပရဂၤအေၾကာင္း

အျပည့္အစုံသို ့>>>

<<<အက်ဥ္းခ်ဳပ္သို ့